การตรวจสอบความใช้ได้ของวิธีทดสอบปริมาณ แมงกานีส สังกะสี นิกเกิล โครเมียม โมลิบดินัม แคดเมียม และตะกั่วที่แพร่ออกมาจากภาชนะหุงต้มอะลูมิเนียม

บทคัดย่อ

ภาชนะหุงต้มอะลูมิเนียมได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายในประเทศไทยและประเทศในภูมิภาคอาเซียนเนื่องจากมีน้ำหนักเบา นำความร้อนได้ดี และราคาถูก อย่างไรก็ตามมีข้อด้อยของภาชนะหุงต้มอะลูมิเนียม คือ เมื่อภาชนะสัมผัสกับอาหารที่เป็นกรด สามารถเกิดการแพร่หรือละลายออกมาของโลหะต่าง ๆ เข้าไปสู่อาหาร การพัฒนาวิธีทดสอบปริมาณโลหะที่แพร่ออกมาสู่สารที่เป็นตัวแทนอาหารจำเป็นต้องมีการตรวจสอบความใช้ได้ของวิธีทดสอบ การศึกษานี้จึงเป็นการตรวจสอบความใช้ได้ของวิธีทดสอบปริมาณแมงกานีส สังกะสี นิกเกิล โครเมียม โมลิบดินัม แคดเมียม และตะกั่วที่แพร่ออกมาจากภาชนะหุงต้มอะลูมิเนียม ด้วยเทคนิคอินดักทีฟลีคัพเพิลพลาสมาออฟติคอลอิมิสชันสเปกโทรเมตรี (ICP-OES) ตาม Metals and alloys used in food contact materials and article. A practical guide for manufactures and regulators [1] พบว่าช่วงการใช้งานของเครื่องมือสำหรับการทดสอบแมงกานีส นิกเกิล โครเมียม โมลิบดินัม แคดเมียม ตะกั่ว เท่ากับ 0.05 – 1.0 มิลลิกรัมต่อลิตร และสังกะสีเท่ากับ 0.10 – 1.0 มิลลิกรัมต่อลิตร ค่าขีดจำกัดการตรวจหาของแมงกานีส สังกะสี นิกเกิล โครเมียม โมลิบดินัม แคดเมียม และตะกั่ว เท่ากับ 1.0, 7.4, 0.6, 0.3, 0.3, 0.2 และ 2.1 ไมโครกรัมต่อลิตร ค่าขีดจำกัดในการวัดเชิงปริมาณของสังกะสีเท่ากับ 0.10 มิลลิกรัมต่อลิตร และธาตุที่เหลือเท่ากับ 0.05 มิลลิกรัมต่อลิตร การศึกษาค่าความโอนเอียงและความเที่ยงมีช่วงร้อยละการคืนกลับ และร้อยละของค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานสัมพัทธ์ของทั้งเจ็ดธาตุอยู่ในช่วง 83.8 - 98.4 และ 0.45 - 4.17 ตามลำดับ และค่าความไม่แน่นอนขยายของแต่ละธาตุมีค่าไม่เกินร้อยละ ± 15 ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 ดังนั้นวิธีทดสอบปริมาณธาตุทั้งเจ็ดที่แพร่ออกมาจากภาชนะหุงต้มอะลูมิเนียมด้วยเทคนิค ICP-OES ผ่านการตรวจสอบความใช้ได้ของวิธี และเหมาะสมกับวัตถุประสงค์การใช้งาน