A การพัฒนาแผ่นรองเผาจากวัสดุเหลือทิ้ง

บทคัดย่อ

เถ้าชานอ้อยเป็นวัสดุเหลือทิ้งของโรงงานน้ำตาล เนื่องจากเถ้าชานอ้อยมี SIO₂ สูง และมี AL₂0₃ จึงนํามาใช้เป็นวัตถุดิบตั้งต้นแทนดิน และอะลูมินา เพื่อทํา แผ่นรองเผา โดยการสังเคราะห์คอร์เดียไรต์จากส่วนผสมของเถ้าชานอ้อย ดินขาว อะลูมินา และแมกนีไซด์ เผาที่อุณหภูมิ 1250 °C และ 1300 °C จากนั้นคัดเลือก สูตรที่เกิดคอร์เดียไรต์สูงสุด และไม่มีเฟสอื่นปนมา นํามาเตรียมชิ้นงาน โดยใช้ผงถ่านขนาดหยาบ (-35+50 เมซ) หรือขนาดละเอียด (-200+325 เมช) เป็นตัวช่วยให้เกิดความพรุนตัวในสัดส่วน 5 10 และ15 ตามลําดับ บดส่วนผสมให้เข้ากัน เตรียมเป็นแกรนูลขนาด -35+50 เมช ขึ้นรูปเป็นชิ้นทดสอบ ด้วยเครื่องอัดไฮดรอลิค ใช้แรงอัด 50 kg/cm² และ 180 kg/cm² เผาในเตาไฟฟ้าที่อุณหภูมิ 1250 °C พบว่าสูตรที่มีเถ้าชานอ้อยร้อยละ 46 ดินขาวร้อยละ11 อะลูมินาร้อยละ 14 และแมกนีไซด์ร้อยละ 29 ผงถ่านละเอียด 10 ส่วน ใช้แรงอัด 50 kg/cm² ให้ค่าความหนาแน่นบัลค์ 1.94 g/cm³ รูพรุนปรากฏ ร้อยละ 29.9 ความแข็งแรง 22.2 MPa และสัมประสิทธิ์การขยายตัวเมื่อร้อน 4.09 x10 °C ตามลําดับ จึงได้เลือกไปทําผลิตภัณฑ์ต้นแบบ และนําไปทดสอบสมบัติเปรียบเทียบกับแผ่นรองเผาที่มีจําหน่าย ในท้องตลาด 3 ยี่ห้อ พบว่าแผ่นรองเผาที่มีจําหน่ายในท้องตลาด มีค่าความหนาแน่นระหว่าง 1.84-2.20 g/ cm³ ความพรุนตัวระหว่างร้อยละ 20.0-27.0 ความแข็งแรง ระหว่าง 10.7-15.0 MPa และสัมประสิทธิ์การขยายตัวเมื่อร้อน ระหว่าง 2.50-3.63 x10^-6/c