การเปรียบเทียบประสิทธิภาพของสารละลายเจือจางต่อการนับจํานวนเชื้อราที่ปนเปื้อนในเครื่องเทศและผลิตภัณฑ์เครื่องเทศ

บทคัดย่อ

การปนเปื้อนเชื้อราในเครื่องเทศและผลิตภัณฑ์เครื่องเทศเป็นปัญหาสําคัญของการพัฒนาคุณภาพอาหารไทย เครื่องเทศมีสมบัติยับยั้งการเจริญของเชื้อราทําให้การทดสอบเชื้อราได้ผลที่ไม่ถูกต้อง จึงได้พัฒนาวิธีทดสอบหาปริมาณเชื้อราในตัวอย่างเครื่องเทศและผลิตภัณฑ์เครื่องเทศ โดยการเปรียบเทียบสูตรสารละลายเจือจาง สําหรับเจือจางตัวอย่างที่สามารถทําให้สมบัติยับยั้งการเจริญของเชื้อราของเครื่องเทศเป็นกลางได้ จํานวน 5 สูตร [F1 (Bacteriological peptone 1 g/1, Tween 80 30 mVM, L-00-Phosphatidylcholine : Lecithin 0.7 g/L) , F2 (Bacteriological peptone 1 g/1, Tween 80 5mV1, L-0-Phosphatidylcholine: Lecithin 7 g/1, Sodium thiosulfate 6g/1, Sodium bisulfate 2.5g/), F3 (Fluid casein digest soya lecithin medium เติม polysorbate 20 40 mL), F4 (L-Histidine 1 g/1, Tween 80 30 mVL, LI-Phosphatidylcholine 3 g/L) and E5 (D/E Neutralizing broth (Himedia)] ที่มีต่อการเจริญของโคโลนี เชื้อราบนอาหารเลี้ยงเชื้อ dichloran rose-bengal chloramphenicol agar (DRBC) โดยใช้ตัวอย่างเครื่องเทศ 12 ตัวอย่าง คือ พริกแห้ง (2 ตัวอย่าง) พริกไทย (2 ตัวอย่าง) กานพลู (2 ตัวอย่าง) ขมิ้นชัน (1 ตัวอย่าง) โป๊ยกั๊ก (2 ตัวอย่าง) ลูกผักชี (1 ตัวอย่าง) และอบเชย (2 ตัวอย่าง) และผลิตภัณฑ์เครื่องเทศ 5 ตัวอย่าง คือ พริกแกงเขียวหวาน พริกแกงมัสมั่น พริกแกงเผ็ด พริกแกงเหลือง และพริกแกงกะหรี่ รวม 17 ตัวอย่าง พบว่าสารละลายเจือจางสูตร F4 หรือ F5 สามารถลดผลกระทบจากสมบัติการยับยั้งการเจริญของเชื้อราในเครื่องเทศและผลิตภัณฑ์เครื่องเทศได้ดีที่สุด โดยให้ค่าเฉลี่ยจํานวนโคโลนีเชื้อราสูงกว่าสารละลายเจือจาง 0.196 peptone (ตัวควบคุม) อย่างมีนัยสําคัญ ดังนั้นการใช้สารละลายเจือจางสูตร F4 หรือ F5 ร่วมกับอาหารเลี้ยงเชื้อ DRBC agar เป็นวิธีทดสอบที่เหมาะสมในการตรวจนับเชื้อราในเครื่องเทศและผลิตภัณฑ์เครื่องเทศ