การประเมินทางประสาทสัมผัสและอายุการเก็บรักษาของพริกแกงชะมวงกึ่งสำเร็จรูป
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินคุณภาพทางประสาทสัมผัสและอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์พริกแกงชะมวงกึ่งสำเร็จรูป ที่ประกอบด้วย ตะไคร้ 250 กรัม ข่า 150 กรัม หอมแดง 150 กรัม กระเทียม 75 กรัม และพริกแห้ง 30 กรัม ที่ผ่านกระบวนการคั่วและอบแห้งที่อุณหภูมิ 60 องศาเซลเซียส นาน 4-6 ชั่วโมง และนำไปปั่นให้ละเอียด จึงได้ผลิตภัณฑ์พริกแกงชะมวงกึ่งสำเร็จรูป และนำผลิตภัณฑ์ที่ได้ไปทำแกงหมูชะมวงเพื่อประเมินคุณภาพทางประสาทสัมผัสและอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์ โดยใช้แบบสอบถามการประเมินคุณภาพทางประสาทสัมผัส 5 Points Hedonic Scale จากผู้ตอบแบบประเมิน จำนวน 100 คน ผลการทดสอบ พบว่า ผู้บริโภคส่วนใหญ่มีความพึงพอใจต่อผลิตภัณฑ์ในระดับ “มาก” ทุกด้าน ทั้งด้านสี กลิ่น รสชาติ เนื้อสัมผัส และความชอบโดยรวม โดยมีคะแนนเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 4.44–4.50 การศึกษาคุณภาพด้านจุลชีววิทยา โดยศึกษาอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์ พบว่า จำนวนจุลินทรีย์ทั้งหมด เชื้อรา และยีสต์ มีค่าต่ำกว่ามาตรฐานที่กำหนด โดยตรวจไม่พบเชื้อจุลินทรีย์ในช่วง 4 เดือน และในเดือนที่ 6 มีปริมาณจุลินทรีย์ทั้งหมดเท่ากับ 6.6x102 cfu/g ซึ่งต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานของผลิตภัณฑ์ชุมชน ดังนั้น พริกแกงชะมวงกึ่งสำเร็จรูปได้รับการยอมรับจากผู้บริโภค และ มีอายุการเก็บรักษาได้นานโดยไม่พบการปนเปื้อนของเชื้อจุลินทรีย์ สามารถพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์ที่ช่วยเพิ่มมูลค่าวัตถุดิบท้องถิ่นได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
น้อมจิตต์ สุธีบุตร, ดวงรัตน์ แซ่ตั้ง และกิ่งกาญจน์ พิจักขณา. (2561). การพัฒนาผลิตภัณฑ์พริกแกงก้อนเพื่อการผลิตในเชิงพาณิชย์. คณะเทคโนโลยีคหกรรม, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
บุญฤทธิ์ ชูประดิษฐ์ และธีรศักดิ์ ปั้นวิชัย. (2561). การยืดอายุผลิตภัณฑ์พริกแกง และออกแบบบรรจุภัณฑ์. คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. 18 สิงหาคม 2568, เข้าถึงได้จาก : http://kb.psu.ac.th/psukb/handle/2016/12664.
สุพรรณิการ์ ลิขิตตระกูลรุ่ง. (2554) พฤติกรรมผู้บริโภคน้ำพริกสำเร็จรูปพร้อมรับประทาน ในอำเภอเมืองเชียงใหม่. เชียงใหม่ :มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุพรรณิการ์ สุภพล. (2560). ความต้องการและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์แปรรูปจากพริกของผู้บริโภคในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. สกลนคร : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสกลนคร, สำนักงานวิทยาเขต กองบริหารการวิจัยและบริการวิชาการ.
อันจิรา รัตนเพียร, กัลยา ทองอ่อน, ธนัชยา เกณฑ์ขุนทด และณัฐ เทพหัตถี. (2553). การพัฒนาผลิตภัณฑ์พริกแกงเผ็ดและพริกแกงเขียวหวานก้อนอบแห้ง. วารสารอาหาร, 40(3) : 249-257.
AOAC International. (2000). Official Methods of Analysis. 17th ed. AOAC International.
Bourdoux, S., Li, D., Rajkovic, A., Devlieghere, F., and Uyttendaele, M. (2016). Performance of drying technologies to ensure microbial safety of dried fruits and vegetables. Comprehensive Reviews in Food Science and Food Safety, 15(6) : 1056–1066.
Kongsaktrakoon, B., and Wongwattana, T. (2013). Anti-inflammatory properties of Garcinia cowa leaf extracts. International Journal of Medicinal Plants, 102(3) : 45-52.
Lim, J. (2011). Hedonic scaling : A review of methods and theory. Food Quality and Preference, 22(8) : 733–747.
Mahabusarakam, W., Chairerk, P., and Taylor, W.C. (2005). Xanthones from Garcinia cowa Roxb. latex. Phytochemistry, 66 : 1148–1153.
Maturin, L., and Peeler, J. T. (2001). Chapter 3 : Aerobic plate count. In U.S. Food and Drug Administration, Bacteriological Analytical Manual, 8th ed. FDA.
Panichayupakaranant, P., & Phongpaichit, S. (2007). Traditional uses and digestive benefits of Garcinia cowa in Southeast Asia. Phytotherapy Research, 21(5), 430-435.
Panthong, A., Hutadilok-Towatana, N., and
Panthong, K. (2009). Anti-inflammatory activity of extracts from Garcinia cowa. Journal of Ethnopharmacology, 121(1) : 148-154.
Panthong, K., Pongcharoen, W., and Phongpaichit, S. (2006). Tetraoxygenated xanthones from the fruits of Garcinia cowa. Phytochemistry, 67(10) : 999–1004.
Phukhatmuena, P., Raksata, A., Laphookhieo, S., Charoensup, R., Duangyod, T., and Maneerat, W. (2020). Bioassay-guided isolation and identification of antidiabetic compounds from Garcinia cowa leaf extract. Heliyon, 6(3) : e03625.
Rueangrangsi, N., and Manklakup, T. (2004). Thai herbs (Vol. 1). Bangkok : B Healthy.
Rukachaisirikul, T., and Tansakul, C. (2004). Hypoglycemic effect of Garcinia cowa fruit extracts in diabetic rats. Journal of Ethnopharmacology, 90(1) : 89-94.
Sakunpak, A., Sookkongwaree, K., and Mungmai, L. (2017). Cytotoxicity of chamuangone isolated from Garcinia cowa on lung and leukemia cancer cell lines. Asian Pacific Journal of Cancer Prevention, 18(7) : 1925-1930.
Thamkaew, G., Sjöholm, I., and Galindo, F. G. (2020). A review of drying methods for improving the quality of dried herbs. Critical Reviews in Food Science and Nutrition, 61(11) : 1763–1786. https://doi.org/ 10.1080/10408398.2020.1765309.
Tournas, V., Stack, M. E., Mislivec, P. B., Koch, H. A., and Bandler, R. (2001). Chapter 18 : Yeasts, moulds, and mycotoxins. In U.S. Food and Drug Administration, Bacteriological Analytical Manual (8th ed.). FDA.
Wahyuni, F. S., Widyawaruyanti, A., Nurdin, H., and Zaini, N. C. (2015). Cytotoxicity and apoptosis-inducing activity of the ethanolic extract of Garcinia cowa leaf on T47D breast cancer cells. Asian Pacific Journal of Tropical Biomedicine, 5(8) : 611-616.
