การออกแบบแผนที่และปฏิทินการท่องเที่ยวด้วยเรขศิลป์ บ้านเกิดพระยาพิชัยดาบหัก อำเภอพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบแผนที่และปฏิทินการท่องเที่ยวบ้านเกิดพระยาพิชัยด้วยเรขศิลป์ อำเภอพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์ และประเมินผลความพึงพอใจของคนในชุมชนและนักท่องเที่ยวที่มีต่อแผนที่ที่ออกแบบ ด้วยวิธีการวิจัยแบบวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ โดยมีวิธีดำเนินระดมความคิดเห็นของผู้มีส่วนได้เสียประกอบด้วย ผู้นำชุมชนจำนวน 2 คน ตัวแทนชุมชน ผู้มีหน้าที่รับผิดชอบบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวในพื้นที่ จำนวน 3 คน และประชาชนในชุมชนทั่วไป 10 คน จากการสัมภาษณ์และการระดมความคิดของผู้มีส่วนได้เสียของการจัดทำแผนที่ ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบของแผนที่ใช้การจัดองค์ประกอบของเรขศิลป์ ได้แก่ การจัดวางองค์ประกอบ อักษรและสี ความเหมาะสมของรูปแบบการจัดวางแผนที่เส้น และปฏิทินท่องเที่ยวบ้านพระยาพิชัย อำเภอทองพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์ อีกทั้งรูปภาพที่ใช้เป็นภาพประกอบบนแผนที่สามารถสื่อถึงสถานที่นั้น ๆ ได้อย่างชัดเจนและเข้าใจง่าย และการจัดวางองค์ประกอบโดยรวมของแผนที่มีความเหมาะสม รวมถึงแผนที่สามารถดึงดูดให้ผู้ใช้สนใจในตัวแผนที่ มีค่าเฉลี่ย 4.66 ซึ่งอยู่ในช่วงน้ำหนักคะแนนระหว่าง 4.50-5.00 เมื่อเทียบกับเกณฑ์แล้วความพึงพอใจของกลุ่มตัวอย่าง อยู่ในเกณฑ์ ความพึงพอใจในระดับมากที่สุด ในด้านผลการวิจัยเชิงคุณภาพ พบว่า ผู้มีส่วนได้เสียมีการตระหนัก ถึงความสำคัญของการใช้สื่อทัศนศิลป์ในการสื่อสารอัตลักษณ์ชุมชน โดยเฉพาะการใช้ภาพและรูปทรงที่สื่อถึงวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของพระยาพิชัย ส่งผลให้แผนที่ไม่เพียงแต่เป็นเครื่องมือในการนำทาง แต่ยังเป็นสื่อกลางในการถ่ายทอดเรื่องราวของท้องถิ่นและส่งเสริมความภาคภูมิใจของชุมชน อีกทั้งข้อเสนอเชิงนโยบายแนะนำให้ภาครัฐและหน่วยงานท้องถิ่นส่งเสริมการบูรณาการองค์ความรู้ด้านศิลปะกับการท่องเที่ยว รวมถึงสนับสนุนให้ชุมชนมีส่วนร่วมในการออกแบบและผลิตสื่อท่องเที่ยวอย่างต่อเนื่อง เพื่อสร้างความเข้มแข็งทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมในระดับพื้นที่
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จนัธ เที่ยงสุรินทร์. (2564). การออกแบบเรขศิลป์เพื่อเปลี่ยนสภาพนอน-เพลสโดยใช้แนวคิดพลเมืองโลกร่วมกับทุนทางวัฒนธรรมไทย กรณีศึกษาเมืองพิมาย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนกฤต ดิษยครินทร์. (2565). การออกแบบเรขศิลป์เพื่อประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวแคมป์ปิ้งจังหวัดปราจีนบุรี. Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD). 8309. https://digital.car.chula.ac.th/chulaetd/8309.
ธนวัฒน์ สินเทา. (2560). การออกแบบเรขศิลป์จากผญา. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
บัวรัตน์ ศรีนิล. (2560). เอกสารประกอบการเรียน การออกแบบวิจัยธุรกิจ การเก็บรวบรวมข้อมูลการออกแบบสอบถามและการเลือกตัวอย่าง. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พิสิฐ ตั้งพรประเสริฐ. (2560). การออกแบบเครื่องหมายบนแผนที่เพื่อใช้กำกับความหมายบ่งชี้จุดท่องเที่ยวจังหวัดเชียงราย. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทยสาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ, 10(2), 2871-2882.
Chapman C. (2014). Color for Web Design. London: ILEX.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Meggs, P. B. (1998). Type & Image: The Language of Graphic Design. New York: Van Nostrand Reinhold.
Robinson, K. S. (2005). Forty signs of rain. Spectra. New York: Hachette Book Group.