การดัดแปลงพื้นผิวของเส้นใยป่านศรนารายณ์เสริมแรงในพอลิเมอร์คอมโพสิท: ทบทวนวรรณกรรม

บทคัดย่อ

บทความนี้มีเป้าหมายในการทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับการปรับสภาพพื้นผิวต่างๆ ที่นำมาใช้กับเส้นใยธรรมชาติโดยมุ่งเน้นที่เส้นใยป่านศรนารายณ์ สำหรับการประยุกต์ใช้งานคอมโพสิทในระดับสูง เส้นใยธรรมชาติเป็นวัสดุเสริมแรงที่มีแนวโน้มเติบโตในทางที่ดีสำหรับการใช้งานในคอมโพสิท เนื่องจากราคาถูก, ความหนาแน่นต่ำ, ความแข็งแรงจำเพาะและมอดูลัสสูง, ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ, สามารถหาได้ง่ายในบางประเทศ, นำกลับมาใช้ใหม่ได้ และย่อยสลายทางชีวภาพได้ง่าย อย่างไรก็ดี ข้อด้อยหลักของเส้นใยธรรมชาติในคอมโพสิท คือมีความเข้ากันได้ระหว่างเส้นใยและเมทริกซ์ต่ำ และมีระดับการดูดซับความชื้นสูง ดังนั้นการปรับสภาพทางกลและทางเคมี   จะถูกนำมาใช้สำหรับการดัดแปลงสมบัติพื้นผิวของเส้นใย โดยทบทวนเกี่ยวกับการดัดแปลงทางกล/ทางเคมีบน เส้นใยธรรมชาติ สำหรับใช้เป็นเส้นใยเสริมแรงใน พอลิเมอร์คอมโพสิท การปรับสภาพทางกล/ทางเคมีที่ถูกนำมาพิจารณาประกอบด้วย โคโรนา, พลาสมา, อัลคาไลน์, ไซเลน, อะซิทิเลชัน, เบนโซอิลเลชัน, เปอร์ออกไซด์, สารคู่ควบมาเลอีเทด, โซเดียมคลอไรท์, อะคริเลชัน, ไอโซไซยาเนต, กรดสเตียริก, เปอร์แมงกาเนต, ไตรอะซีน, อนุพันธ์กรดไขมัน และเชื้อรา หลากหลายวิธีสำหรับการปรับสภาพของเส้นใย มีเป้าหมายเพื่อยกระดับการยึดเกาะระหว่างพื้นผิวเส้นใย และเมทริกซ์ ซึ่งไม่เพียงแต่เฉพาะปรับปรุงพื้นผิวเส้นใยเท่านั้น แต่ยังช่วยเพิ่มสมบัติความแข็งแรงให้กับ เส้นใยอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้น คอมโพสิทจะมีสมบัติทางกล และสมบัติความต้านทานความชื้นเพิ่มขึ้น