อิทธิพลของการปล่อยของเหลวไดอิเล็กทริกในกระบวนการกัดเซาะโลหะด้วยไฟฟ้าที่ส่งผลต่อความสามารถสำหรับการเจาะรูขนาดเล็กบนวัสดุเหล็กกล้าเครื่องมือ AISI P20

บทคัดย่อ

การเจาะรูขนาดเล็กเป็นสิ่งที่ทำได้ยากในกระบวนการเจาะด้วยเครื่องมือกลเนื่องจากเครื่องมือคมตัดต้องการความเร็วรอบในการหมุนที่สูงและง่ายต่อการเกิดความเสียหายของเครื่องมือคมตัด การพัฒนาทางด้านเทคโนโลยีทำให้เกิดเครื่องจักรสมัยใหม่ที่อาศัยการควบคุมพารามิเตอร์ทางไฟฟ้าทำให้เกิดการสปาร์คภายใต้การปกคลุมด้วยของเหลวไดอิเล็กทริก กระบวนการดังกล่าวจะใช้เครื่องมือเป็นเป็นตัวนำไฟฟ้า ซึ่งเรียกว่าอิเล็กโทรดทำการสปาร์คกับวัสดุชิ้นงานภายใต้การขวางกันที่เป็นของเหลวไดอิเล็กทริก ทำให้สมบัติทางกลของวัสดุไม่ส่งผลต่อความสามารถในการแปรรูปของวัสดุชิ้นงาน งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาอิทธิพลของรูปแบบการปล่อยของเหลวไดอิเล็กทริกที่ส่งผลต่อความสามารถในการเจาะรูขนาดเล็กในกระบวนการการกัดเซาะโลหะด้วยไฟฟ้า โดยท่อทองเหลืองขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1 มิลลิเมตร (รูในโต 0.40 มิลลิเมตร) ทำการเจาะทะลุลงบนวัสดุชิ้นงานเหล็กกล้า AISI P20 มีความหนา 25 มิลลิเมตร โดยควบคุมการปล่อยของเหลวไดอิเล็กทริกโดยการฉีดผ่านแกนกลาง และการฉีดผ่านแกนกลางร่วมกับการฉีดด้านข้าง ทั้งในรูปแบบที่มีการปกคลุมและไม่มีการปกคลุมพื้นผิวชิ้นงานด้วยของเหลวไดอิเล็กทริก ทั้งนี้ผลจากการทดลอง พบว่า การฉีดของเหลวไดอิเล็กทริกผ่านแกนลางร่วมกับการฉีดด้านข้างมีอัตราการขจัดเนื้องานที่สูงกว่าการเจาะแบบทั่วไป และการปกคลุมด้วยของเหลวไดอิเล็กทริกจะส่งผลให้อัตราการสึกหรอของอิเล็กโทรดเพิ่มสูงขึ้นแต่ขนาดความแตกต่างของรูเจาะฝั่งขาเข้ากับฝั่งทางออกจะลดต่ำลง