การประมาณค่าเชิงประจักษ์ของความเข้มของรังสีอัลตราไวโอเลตในบรรยากาศ

ผู้แต่ง

  • สายันต์ โพธิ์เกตุ Faculty of Engineering, Rajamangala University of Technology Isan, Khon Kaen Campus

คำสำคัญ:

รังสีอัลตราไวโอเลต, รังสีดวงอาทิตย์, ปริมาณไอน้ำ, โอโซน, ข้อมูลทัศนวิสัย

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประมาณค่าความเข้มรังสีอัลตราไวโอเลตโดยใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ซึ่งใช้ข้อมูลความเข้มรังสีอัลตราไวโอเลตที่ได้จากการวัดในช่วงความยาวคลื่น 290-390 นาโนเมตร ร่วมกับข้อมูลความเข้มรังสีรวมและข้อมูลภูมิอากาศในวันที่ท้องฟ้าปราศจากเมฆจากสถานีอุตุนิยมวิทยา 4 สถานี ได้แก่ สถานีอุตุนิยมวิทยาจังหวัดเชียงใหม่ สถานีอุตุนิยมวิทยาจังหวัดอุบลราชธานี สถานีอุตุนิยมวิทยากรุงเทพมหานคร และสถานีอุตุนิยมวิทยาจังหวัดสงขลา ในช่วงปี พ.ศ. 2560 ถึง พ.ศ. 2562 ในการสร้างแบบจำลองและใช้ข้อมูลอิสระในวันที่ท้องฟ้าปราศจากเมฆของปี พ.ศ. 2563 ในการทดสอบแบบจำลอง ผลการวิจัยพบว่าความเข้มรังสีอัลตราไวโอเลตมีความสัมพันธ์กับโคไซน์ของมุมเซนิทและอัตราส่วนของความเข้มรังสีดวงอาทิตย์ที่พื้นผิวโลกกับความเข้มรังสีดวงอาทิตย์นอกบรรยากาศโลก และพบว่าความเข้มรังสีอัลตราไวโอเลตมีความสัมพันธ์กับปริมาณ  ไอน้ำในอากาศ ปริมาณโอโซนและข้อมูลทัศนวิสัยในรูปแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ เมื่อทดสอบความถูกต้องของแบบจำลองพบว่าค่าความเข้มรังสีอัลตราไวโอเลตที่ได้จากการวัดและค่าที่ได้จากแบบจำลองมีค่าใกล้เคียงและสอดคล้องกันโดยมีความสัมพันธ์เชิงเส้นทางบวกต่อกันมีการกระจายตัวในรอบปีสอดคล้องกันข้อมูลที่ได้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

References

Alexandra Amaro-Ortiz, Betty Yan and John A. D’Orazio. (2014). Ultraviolet radiation, aging and the skin: prevention of damage by topical cAMP manipulation, Molecules, vol.19(5), pp. 6202–6219.

Hanneman, K.K., Cooper K.D., and Baron, E.D. (2006), Ultraviolet immune-suppression Consequences, Dermatologic Clinics, vol.24(1), pp. 19–25.

Renata Chadyšiene and Aloyzas Girgždys. (2009). Assessment of ultraviolet (UV) radiation from technical Sources, Journal of Environmental Engineering and Landscape Management, vol.17(3), pp. 164–170.

Häder, D.P., Helblin, E.W., Williamson C.E., and Worrest, R.C. (2011). Effects of UV radiation on aquatic ecosystems and interactions with climate change, Photochem Photobiol. Sci., vol.10, pp. 242–260.

Elwood, J.M., and Jopson, J. (1997). Melanoma and sun exposure: an overview of published Studies, Journal international du cancer, vol.73(2), pp. 198–203.

Krutmann, J., Morita, A., and Chung, J.H. (2012). Sun exposure: what molecular photo dermatology tells us about its good and bad sides, The Journal of investigative dermatology, vol.132(3), pp. 976– 984.

Godar, D.E. (2005). UV doses worldwide, Photochem Photobiol, vol.81(4), pp. 736-49.

Yin, B., and Jiang, X. (2013). Telomere shortening in cultured human dermal fibroblasts is associated with acute photodamage induced by UVA irradiation, Postepy dermatologii alergologii, vol.30(1), pp. 13–18.

Iqbal, M. (1983). An Introduction to Solar Radiation, Academic Press, New York.

Pinazo, J.M., Canada, J., and Bosca, V. (1995). A new method to determine Angstrom’s turbidity coefficient: Its application for Valencia, Solar Energy, vol.54(4), pp. 219-226.

Phokate, S. (2020). Estimation of Extinction Coefficient of Solar Radiation under Cloudless Sky in the Atmosphere of Thailand, Burapha Science Journal, vol.25(3), pp. 1083-1093.

Boland, J., McArthur, L.C., and Luther, M. (2001). Modelling the diffuse fraction of global solar radiation on a horizontal surface, Environmetrics, vol.12, pp. 103-116.

Ineichen, P. (2006). Comperison of eight clear sky broadband models against 16 independent data banks, Solar Energy, vol.80(4), pp. 468-478.

Khogali, A., and Al-Bar, O.F. (1992). A study of solar ultraviolet radiation at Makkah solar Station, Solar Energy, vol.48(2), pp. 79-87

Barbero, F.J., Lopez, G., and Batlles, F.J. (2006). Determination of daily solar ultraviolet radiation using statistical models and artificial neural networks, Ann. Geophys., vol.24, pp. 2105-2114.

Bojkov, R.D. (2002). Global Ozone change and possible climate implication, NATO ASI Series, vol.152, pp. 303-322.

Dobson, R. (2005). Ozone depletion will bring big rise in number of cataracts, BMJ, Vol.331(7528), pp. 1292–1295.

Robinson, N. (1966). Solar radiation, Elsevier Publishing Company, New York.

Garrison, J.D. (1992). Estimation of precipitable water over Australia for application to the division of solar radiation into its direct and diffuse components, Solar Energy, vol.48(2), pp. 89-96.

Aron Habte, Manajit Sengupta, Gueymard,C.A., Ranganath Narasappa , Olivier Rosseler and David, M.B. (2019). Estimating Ultraviolet Radiation from Global Horizontal Irradiance, IEEE Journal of Photovoltaics, vol.9(1), pp. 139-146.

Khogali, A. and Al-Bar, o.F. (1992). A study of solar radiation at Makkah Solar Station, Solar Energy, vol.48(2), pp. 79-87.

El-Hadidy, M.A., Abdel-Nabe, D.Y., and Kross, P.D. (1990). Ultraviolet solar radiation at Dhahram, Saudi Arabia. Solar Energy, vol.44(6), pp. 315-319.

Nunez, M., Forgan, B., and Roy, C. (1994). Estimating ultraviolet radiation at the earth's Surface, International Journal of Biometeorology, vol.38, pp. 5-17.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-06-29

How to Cite

โพธิ์เกตุ สายันต์. 2024. “การประมาณค่าเชิงประจักษ์ของความเข้มของรังสีอัลตราไวโอเลตในบรรยากาศ”. วารสารวิศวกรรมศาสตร์และการวิจัยเชิงนวัตกรรม 2 (1). Khon Kaen, Thailand:8-15. https://ph03.tci-thaijo.org/index.php/JEIRKKC/article/view/2934.