แนวทางปรับปรุงอาคารสถานศึกษาตามเกณฑ์อาคารอนุรักษ์พลังงาน : กรณีศึกษาอาคารเรียนและปฏิบัติการทางเทคโนโลยีมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

บทคัดย่อ

การพัฒนาที่ยั่งยืนเกี่ยวกับการประหยัดพลังงานสำหรับอาคารอาคารสถานศึกษาในปัจจุบัน พบว่าปัญหาส่วนหนึ่งมาจากการออกแบบอาคารที่ไม่คำนึงถึงแนวทางการอนุรักษ์พลังงานของอาคารกรณีศึกษา ให้เป็นไปตามค่ามาตรฐานการประเมินความยั่งยืนทางพลังงานและสิ่งแวดล้อมไทย
งานวิจัยนี้จึงเป็นส่วนหนึ่งของโครงการส่งเสริมการใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพในอาคารสถานศึกษา ตามแนวทางปรับปรุงอาคารจากเกณฑ์อาคารอนุรักษ์พลังงาน โดยทดสอบผ่านอาคารกรณีศึกษาอาคารเรียนและปฏิบัติการทางเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา กำหนดแทนค่ามาตรฐานการประเมินความยั่งยืนทางพลังงานและสิ่งแวดล้อมไทย เป็นไปตามหลักเกณฑ์ประเมิน พ.ศ. 2552 โดยใช้โปรแกรม BEC v.1.0.6 เป็นวิธีทดสอบประเมินผลวิเคราะห์เปรียบเทียบ
ผลจากการศึกษาแนวทางพบว่า แนวทางการอนุรักษ์พลังงานของอาคารกรณีศึกษาสามารถปรับปรุงให้เป็นอาคารอนุรักษ์พลังงานให้สอดคล้องตามเกณฑ์มาตรฐานกฎกระทรวง โดยการปรับเปลี่ยนวัสดุกรอบอาคารเลือกวัสดุ ที่มีค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทความร้อนต่ำ (U-Value) กล่าวคือการเปลี่ยนแปลงวัสดุผนังอาคารด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งจากเดิมเป็นโครงสร้างก่อผนังอิฐมอญครึ่งแผ่นฉาบเรียบทาสี ให้เปลี่ยนแปลงโดยเลือกใช้วัสดุผนังก่ออิฐมวลเบา (ความหนาแน่น 1,280 กก./ลบ.ม.) และการเพิ่มแผงบังแดดโดยใช้วัสดุเป็นแผ่นอลูมิเนียมคอมโพสิท รวมถึงโครงเคร่าเหล็กรูปพรรณพร้อมอุปกรณ์ติดตั้งที่มีน้ำหนักเบาไม่สร้างภาระเรื่องน้าหนักต่อโครงสร้างเดิม และให้สอดคล้องกับรูปแบบเดิมของอาคารที่ได้ออกแบบไว้
ซึ่งจากการปรับปรุงดังกล่าวจะสามารถทำให้อาคารมีค่าการถ่ายเทความร้อนรวมของผนังด้านนอกอาคาร (OTTV) ลดลงร้อยละ 33.52 และผลการใช้พลังงานรวมลดลงถึง 38,495.2 kWh/Year ส่วนด้านงบประมาณการก่อสร้างปรับปรุงอาคารเพื่อพัฒนาสู่อาคารอนุรักษ์พลังงาน หากสามารถปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตามประเด็นที่ได้เสนอแนวทางไว้ในรายละเอียดต่างๆ สำหรับอาคารกรณีศึกษานี้ จะสามารถช่วยให้มหาวิทยาลัยประหยัดงบประมาณในการจ่ายค่าไฟฟ้าได้ถึงประมาณ 162,834.70 บาท/ปี การพัฒนาการออกแบบปรับปรุงอาคารสู่ความเป็นไปได้ในระยะเวลาคืนทุนคือ 6.9 ปีหลังจากการก่อสร้างปรับปรุงอาคาร