ผลของการออกก้าลังกายในน้้าด้วยเทคนิคผสมผสานที่มีต่อระดับการใช้ออกซิเจนสูงสุด และความอ่อนตัวของกล้ามเนื้อในนักศึกษาหญิงที่มีภาวะอ้วน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการออกกำลังกายในน้ำด้วยเทคนิคผสมผสานที่มีต่อระดับการใช้ออกซิเจนสูงสุดและความอ่อนตัวของกล้ามเนื้อในนักศึกษาหญิงที่มีภาวะอ้วน โดย ศึกษาในอาสาสมัครที่เป็นนักศึกษาหญิง คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ อายุระหว่าง 18-25 ปี จำนวน 30 คน ทำการแบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่มเท่าๆกัน โดยกลุ่มที่ 1 เป็นกลุ่มควบคุมจะมีการใช้ชีวิตตามปกติ และกลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มทดลองที่มีการออกกำลังกายในน้ าด้วยวิธีผสมผสานระหว่างรูปแบบ Bad Ragaz และ Halliwick Method ซึ่งกลุ่มทดลองจะมีการออกกำลังกายในน้ำด้วยวิธีผสมผสาน สัปดาห์ละ 3 ครั้ง ครั้งละ 60 นาที ใช้ระยะเวลาทั้งสิ้น 4 สัปดาห์ หลังครบระยะเวลาผู้วิจัยทำการเก็บรวบรวมข้อมูล ระดับการใช้ออกซิเจนสูงสุดและความอ่อนตัวของกล้ามเนื้อ และวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติ T-test
ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มควบคุมมีค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของระดับการใช้ออกซิเจนสูงสุดก่อนและหลังการทดลองไม่แตกต่างกันภายหลัง 4 สัปดาห์ (ก่อน: 34.19 ± 8.13 และหลัง: 34.90 ± 8.12 มล./กก./นาที, p = 0.190) ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของความอ่อนตัวของกล้ามเนื้อ (นั่งก้มตัวไปข้างหน้า) ก่อนและหลังการทดลองไม่แตกต่างกันภายหลัง 4 สัปดาห์(ก่อน: 3.13 ± 1.73 และหลัง: 3.37 ± 1.52 ซม., p = 1.131) กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของระดับการใช้ออกซิเจนสูงสุดก่อนและหลังการทดลองมีความแตกต่างกันภายหลังการออกกำลังกายในน้ าด้วยเทคนิคผสมผสานเป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์(ก่อน: 36.32 ± 5.08 และหลัง: 38.11 ± 4.37 มล./กก./นาที, p =0.015*) ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของความอ่อนตัวของกล้ามเนื้อ (นั่งก้มตัวไปข้างหน้า) มีความแตกต่างกันภายหลังการออกกำลังกายในน้ำด้วยเทคนิคผสมผสานเป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ (ก่อน: 2.87 ± 1.46 และหลัง: 4.67 ± 1.72 ซม., p = 0.000*) สามารถสรุปผลการวิจัยได้ว่า การออกกำลังกายในน้ำด้วยเทคนิคผสมผสาน สามารถเพิ่มระดับการใช้ออกซิเจนสูงสุดและความอ่อนตัวของกล้ามเนื้อได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05