รูปแบบการสื่อสารเรื่องเพศระหว่างมารดากับบุตรสาว กรณีตำบลป่าเซ่า จังหวัดอุตรดิตถ์

บทคัดย่อ

การศึกษาภาคตัดขวางครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษารูปแบบและตัวแปรที่สัมพันธ์กับการสื่อสารเรื่อง เพศระหว่างมารดากับบุตรสาว การสำรวจนี้เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามที่ตอบด้วยตนเองจาก มารดาที่มีบุตรสาว จำนวน 116 คน พื้นที่ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นชุมชนตำบลป่าเซ่า จังหวัดอุตรดิตถ์ เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วยแบบสอบถามการสื่อสารเรื่องเพศของมารดากับบุตรสาว แบบสอบถามทัศนคติ เกี่ยวกับการสื่อสารเรื่องเพศ และรูปแบบการสื่อสารเรื่องเพศ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา การหา ความสัมพันธ์ของเพียร์สันและสถิติถดถอยลอจิสติกส์ ผลการศึกษา พบว่า มารดาส่วนใหญ่ร้อยละ 78.6 เคยคุยเรื่องเพศกับบุตรสาว โดยร้อยละ 58.1 มี ความสะดวกใจที่จะคุยเรื่องเพศกับบุตรสาว ประเด็นที่พูดคุยบ่อยที่สุดได้แก่การรักนวลสงวนตัว ส่วนประเด็นที่ พูดคุยน้อยที่สุดได้แก่ การใช้ถุงยางอนามัย การวิเคราะห์หลายปัจจัยร่วม พบว่า ปัจจัยที่มีอิทธิพลมากที่สุดต่อ การพูดคุยเรื่องเพศระหว่างมารดากับบุตรสาวคือ ความสะดวกใจในการพูดคุยเรื่องเพศ (AOR= 9.28, 95% CI=2.14-40.27) รองลงมือคือทัศนคติเชิงบวกต่อการสื่อสารเรื่องเพศ ซึ่งมีอิทธิพลต่อการสื่อสารเรื่องเพศ ระหว่างมารดากับบุตรสาวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (AOR= 5.9, 95% CI=1.4-22.6) ผลการวิจัยครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการส่งเสริมและรณรงค์ให้มารดาพูดคุยเรื่องเพศกับบุตรสาว หน่วยงาน ที่เกี่ยวข้องควรให้ความสำคัญกับการพัฒนาทักษะด้านความรู้ที่จ าเป็น ทัศนคติที่เหมาะสมแก่มารดา ส่งเสริมการ ให้เห็นความสำคัญและรู้จักใช้โอกาสหรือสร้างโอกาสในการคุยเรื่องเพศกับลูก