การยืดอายุการเก็บรักษาผลมะเขือเทศจากสารเคลือบผิวจากหัวบุกที่รับประทานได้

The Storage-life Extended of Tomatoes by Coating with an Edible Konjac Films

Authors

  • Anodar Ratchawet Department of Chemistry, Faculty of Science and Technology, Chiangmai Rajabhat University, Chotana Rd., Muang District, Chiangmai, 50300
  • Atinut Joradol Department of Biology, Faculty of Science and Technology, Chiangmai Rajabhat University, Chotana Rd., Muang District, Chiangmai, 50300

Keywords:

หัวบุก, สารเคลือบผิวที่รับประทานได้, มะเขือเทศ, อายุการเก็บรักษา, ความแน่นเนื้อ, Konjac, Edible coatings, tomatoes, storage-life properties, firmness, soluble solids, the titratable acidity

Abstract

        ในงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของสารเคลือบผิวรับประทานได้ที่สกัดได้จากหัวบุกต่อการยืดอายุการเก็บรักษาของ
ผลมะเขือเทศที่เก็บรักษาไว้ที่อุณหภูมิ 28 ± 3 องศาเซลเซียส โดยใช้หัวบุกพันธุ์พื้นเมือง (A. krausei Engl.) โดยใช้ตัวทำละลาย
เอทานอล 95% ในการสกัดผงบุกจากหัวบุก มีร้อยละผลผลิตเท่ากับ 16.00 จากนั้นทำการศึกษาหาสภาวะที่เหมาะสมในการขึ้นรูปฟิล์มจากผงบุกที่สกัดได้ เพื่อให้ได้ฟิล์มที่มีคุณสมบัติเหมาะสมต่อการนำไปเคลือบผิวผลไม้ โดยทำการเลือกสภาวะที่ดีที่สุดต่อการเตรียมฟิล์ม จากนั้นได้ศึกษาผลของการเคลือบผิวด้วยสารละลายบุกต่อการเปลี่ยนแปลงคุณภาพมะเขือเทศ โดยทำการศึกษาความเข้มข้นที่เหมาะสมของสารเคลือบผิวจากผงบุกต่อการชะลอการสุกและชะลอการสูญเสียน้ำหนักของผลมะเขือเทศพันธุ์โทมัส โดยมีความเข้มข้นของสารละลายบุก 3 ความเข้มข้นได้แก่ 1.00%, 1.15%, 1.30% w/v และชุดควบคุม คือไม่เคลือบผิว เก็บรักษาที่อุณหภูมิ 28 ± 3 องศาเซลเซียส จากการวิจัยพบว่าผลมะเขือเทศพันธุ์โทมัส ที่เคลือบผิวด้วยสารละลายจากผงบุกที่ความเข้มข้น 1.15% w/v สามารถช่วยลดอัตราการสูญเสียน้ำหนัก และช่วยชะลอการเปลี่ยนแปลงสีผิวได้ดีที่สุด รวมถึงการประเมิน การยอมรับคุณภาพด้านรสชาติ ลักษณะที่ปรากฏภายนอกและการประเมินคุณภาพโดยรวม ได้รับการยอมรับมากกว่าทุกชุดของการทดลอง แต่ไม่มีผลต่อปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้ ปริมาณกรดทั้งหมดที่ไทเทรตได้ และค่าความแน่นเนื้อ รองลงมาคือ ผลมะเขือเทศพันธุ์โทมัสที่เคลือบผิวด้วยสารละลายจากผงบุกที่ความเข้มข้น 1.00%, 1.30% w/v และ มะเขือเทศพันธุ์โทมัสที่ไม่เคลือบผิว ตามลำดับ  ดังนั้นการเลือกใช้สารละลายบุกที่ความเข้มข้น 1.15 % เป็นสารเคลือบ ซึ่งเป็นสารที่สกัดได้จากธรรมชาติ เป็นสารที่หาได้ง่ายและมีใช้ตลอดปี และให้คุณสมบัติคงที่ในการเคลือบผิว รวมทั้งเป็นสารเคลือบผิวที่สามารถรับประทานได้ จึงน่าจะเป็นแนวทางที่เลือกนำมาใช้ในการยืดอายุการเก็บรักษาคุณภาพของมะเขือเทศ เพื่อเป็นการลดการสั่งซื้อสารเคลือบจากต่างประเทศ อีกทั้งยังเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมอีกด้วย  

     The aim of this research was to study the effect of edible coatings from edible Konjac films for extending storage-life of tomatoes at the stored temperature 28 ± 3 ° C. The local Konjac corms, (A. krausei Engl.) were extracted by using 95% of Ethanol as the solvent. The optimum conditions in the film forming from extracted Konjac powder were selected. The determination of the appropriate concentration of the coating solution from Konjac powder to reduce the ripening and weight loss of tomatoes var. Thomas had been done. The three concentrations of Konjac powder solution were 1.00%, 1.15%, 1.30% w / v and the uncoated control. All of them stored at 28 ± 3 ° C. The result showed that the tomatoes had been coated with
a solution of Konjac powder at concentration 1.15% w / v  is the optimum concentration in reducing the rate of weight loss and the skin color change of tomatoes consistent with evaluated by tasting, appearance and overall quality. However, there had no effect in soluble solids, the titratable acidity and the firmness of tomatoes. The minor treatments were the tomatoes that coated with a solution of Konjac powder at a concentration of 1.00%, 1.30% and uncoated tomatoes, respectively. Coating fruits with edible polymer could be a low cost tool for preservation with additional benefits over natural products, such as the year-round availability of the coatings and the constant quality and stability of the film from batch to batch. The edible coated would be the alternative way to preserve the quality of tomatoes and to reduce in buying coatings materials from aboard and also friendly to the environment. 

References

Amarante, C., Bank, N. H., & Ganesh, S. (2001). Effects of coating concentration, ripening stage, water status and temperature on pear susceptibility to friction discolorations. Postharvest Biology and Technology, 21, 283-290.

Auntariganon, P. (2000). Hydropponics. Newsletters Sci, 3(2), 14-15.

Baldwin, E. A. (1994). Edible coatings from lipids and resins. In J. M. Krochta, E. A. Baldwin, & H. Nisppeeros-Carriedd (Eds.), Edible Coatings and Films to improve Food Quality (2nd ed., pp. 279-313). USA: CRC Press LLC.

Boontavee, S. (2001). The effect of thermal, Sodium Cholride and Chitosan to quality and the storage-life of lime. (Master’s thesis). Kasetsart University, Bangkok.

Boonyakiet, D. (1994). The practice in vegetables and fruits post-harvest. Bangkok: O.S. Printings House.

Cheng, L. H., Karim, A. A, Noziah, M. H, & Seow, C. C. (2002). Modification of the microstructural and physical properties of konjac glucomannan-based films by alkali and sodium carboxymethylcellulose. Food Research international, 35, 829-836.

Chiewchan, C., Prabmontri, S., & Khurnpoon. L. (2011). Effect of Chitosan Coatings on Quality and Storage life of ‘Seeda’ Tomato fruit. Agricultural Sci. J., 42:1(Suppl.), 220-223.

Dechpatraraporn, P. (1991). The extraction of konjac powder from konjac bulp and gel product preparation. (Master’s thesis). Kasetsart University, Bangkok.

Ekthamasut, K., & Akesowan, A. (2000). Edible konjac flour films: preparation, properties and Applications. Thai National AGRIS centre, 30(1), 44-51.

Han, C., Zhao, Y., Leonard, S. W., & Traber, M. G. (2004). Edible coating to improve stability and enhance nutritional value of fresh and frozen strawberries (Fragaria x Ananassa) and raspberries (Rubusideaus). Postharvest Biology and Technology, 33, 67-78.

Hongkulsub, C. (2006). Production of konjac powder using combination of wet process extraction and spray drying and application on extending shelf life of ‘Tubtim Jun’ java apple (Eugenia jumbos). Bangkok: Department of Food Technology, Faculty of Science, Chulalongkorn University.

Hungsapruk, T. (2001). The development of an edible konjac flour films and the applications, Gel. (Master’s thesis). Kasetsart University, Bangkok.

Kader, A. A., Kasmire, R. F., Mitchell, F. G., Reld, M. S., Sommer, N. F., & Thomson, J. F. (1985). Postharvest Technology of Horticultural Crops. California: University of California.

Kanjanapisut, K. (1998). Tomatoes. Nontaburi: Than kasetakhum press.

Kateprasert, M., & Kateprasert, O. (1998). Konjac, New Industrial plant, From the forest to Plantation, The Production of Konjac with the complete industrial circle. Bangkok: Academic publication. Royal Botanical and weeds section Department of Agriculture.

Kateprasert, M. (2004). Konjac and the applications in Thailand. Bangkok: Department of Agriculture.

Katesa, S. (1985). The Controlling of Fruit Ripening by Genetic Engineering method. Postharvest Horticultural Newsletter (Thailand), 5(3-4), 7-8.

Postharvest Technology Innovation Center. (2003). The Utility of Chitosan from aquatic animals’ shell for spraying coating in extending the fresh of fruits. Chiangmai University. Retrieved from http://www.phtnet.org/

Rodprasert, S. (2004). What is the Utility of fruit coatings?. Department of Science Service. Ministry of Science and Technology. 62(196), 41-43.

Seymour, G. B., Taylor, J. E., & Tucker, G. A. (1993). Biochemistry of Fruit Ripening. London: Chapman & Halls.

Downloads

Published

2017-02-10

Issue

Section

Research Articles